Χολόλιθος, τι είναι;
Ο χολόλιθος είναι μία πέτρα που σχηματίζεται μέσα στη χοληδόχο κύστη από τα συστατικά της χολής.
Όταν μιλάμε για χολολιθίαση εννοούμε την παρουσία των λίθων μέσα στη χοληδόχο κύστη ή νόσους που προκαλούνται από τους χολολίθους.
Συμπτώματα:
Το 80% των ασθενών με πέτρες στη χολή δεν έχουν συμπτώματα. Το 1 – 4 % θα έχουν πόνο τύπου κράμπας στην άνω κοιλιά που συμβαίνει κάθε χρόνο (κωλικός χοληφόρων).
Οι πέτρες στη χολή μπορεί να είναι ασυμπτωματικές, ακόμη και για χρόνια.
Αυτές οι πέτρες ονομάζονται “σιωπηλές πέτρες” και δε χρειάζονται θεραπεία. Το μέγεθος και ο αριθμός των χολολίθων δεν επηρεάζουν την ύπαρξη συμπτωμάτων. Είναι δυνατόν οι πέτρες να είναι πολλές και μεγάλες και να μην έχει ο ασθενής κανένα ενόχλημα.
Το χαρακτηριστικό ενόχλημα είναι ο πόνος στο άνω – δεξιό πλάγιο της κοιλιάς, που συχνά συνοδεύεται από ναυτία και εμέτους, και σταθερά αυξάνεται για τριάντα λεπτά έως μερικές ώρες.
Επίσης ο ασθενής μπορεί να νιώθει πόνο στην δεξιά ωμοπλάτη. Αυτά τα συμπτώματα ομοιάζουν με συμπτώματα πέτρας στο νεφρό. Μερικές φορές οι προσβολές εμφανίζονται μετά από λήψη λιπαρού γεύματος.
Αν προστεθεί στη συμπτωματολογία πυρετός ή ίκτερος τότε απαιτείται νοσοκομειακή φροντίδα.
Επιπλοκές που μπορούν να συμβούν περιλαμβάνουν φλεγμονή της χοληδόχου κύστεως, φλεγμονή του παγκρέατος και του ήπατος. Τότε τα συμπτώματα είναι έντονα και περιλαμβάνουν πόνο που διαρκεί περισσότερο από 5 ώρες, πυρετό, κίτρινο δέρμα, εμετός ή ούρα σαν το τσάι.
Παράγοντες κινδύνου για να δημιουργήσει κάποιος πέτρες είναι τα αντισυλληπτικά, η εγκυμοσύνη, το οικογενειακό ιστορικό, η παχυσαρκία, ο διαβήτης, νόσος του ήπατος ή η ταχεία απώλεια βάρους.
Οι πέτρες που σχηματίζονται στην χοληδόχο κύστη αποτελούνται από χοληστερόλη ή χοληρυθρίνη.
Από τα συμπτώματα υποπτευόμαστε την παρουσία τους.
Η διάγνωση τυπικά επιβεβαιώνεται με το υπερηχογράφημα κοιλίας. Αν υπάρχουν επιπλοκές απαιτούνται και εξετάσεις αίματος.
Πρόληψη μπορεί να υπάρξει με διατήρηση κανονικού βάρους και με την κατάλληλη δίαιτα.
Θεραπεία:
Εάν δεν υπάρχουν συμπτώματα, θεραπεία συνήθως δεν χρειάζεται. Εκείνοι που έχουν ενοχλήματα η χειρουργική αφαίρεση της χοληδόχου κύστεως συνίσταται.
Αυτό μπορεί να γίνει ή με την κλασσική μέθοδο, δηλαδή ανοιχτό χειρουργείο ή Λαπαροσκοπικά δηλαδή με μικρές τρυπούλες στην κοιλιά.
Στον ανεπτυγμένο κόσμο το 10 – 15% των ενηλίκων έχουν πέτρες στην χολή. Τα ποσοστά σε πολλά μέρη της Αφρικής όμως, είναι πολύ χαμηλά περίπου 3%.
Στις γυναίκες είναι πιο συχνή η χολολιθίαση, από τους άντρες, και συνήθως μετά την ηλικία των 40 ετών.